Steeds als ik ons plekje waar we wonen uitloop en meteen het pad naar achteren kies richting de bossages heb ik een goed gevoel. Een mooie nieuwe omgeving... nieuwe dingen om te ontdekken. Soms denk ik: hoe kan het? Je hebt hier nog nooit gewoond en toch voelt het als een soort thuiskomen. Ik voel me happy als het gaat om ritmes... om geen middernachtelijke feestjes... hier stopt het gewoon voor 23.00 uur. Dat geeft een totaal ander gevoel. En natuurlijk: Hoenderloo is super toeristisch. Maar van alle wandelaars en fietsers heb je niet veel last. Motorrijders die geen respect hebben maken in de weekenden het dorp wel onrustig. Maar daar hoor ik steeds meer mensen over klagen... ook in Wijchen
Maar ik voel me gezien als mensen bij de Spar me aanspreken en vragen of ik kan wennen in Hoenderloo... ik vind het van een persoonlijk contact getuigen...
Kleinschaliger...
Ik zou hier willen blijven wonen totdat ik ga hemelen. Een mooi kerkhof. Op dit kerkhof zijn plastic bloemen verboden....
Misschien wordt dit mijn laatste plekje.... bij het witte kerkje... met 'echte' bloemen, of anders geen! Prima idee....
